પ્રશાંત દયાળ (નાદાન. ભાગ-14): સવારના અગિયાર વાગી રહ્યા હતા. ચૌધરી સાહેબે સૂચના આપી હતી તે પ્રમાણે દાદા બે પોલીસવાળા સાથે પોલીસ સ્ટેશનથી ગોપાલ અને સલીમને લઈ કોર્ટમાં આવવા નીકળ્યા, પોલીસની બોલેરો કારની સૌથી પાછળની સીટમાં સલીમ અને ગોપાલને બેસાડયા, તેમની સાથે એક પોલીસવાળો પણ બેઠો, બંન્નેના હાથમાં હાથકડી બાંધવામાં આવી હતી. સલીમ માટે કંઈ નવું ન્હોતું, પણ ગોપાલને બહુ અજુગતુ લાગી રહ્યું હતું. તેનો હાથ થોડી થોડી વારે હાથકડીનો સ્પર્શ કરી રહ્યો હતો. સલીમને પોલીસની કારમાં પણ મસ્તી સુઝી રહી હતી, તેણે ગોપાલની સામે જોયું અને હાથકડી તરફ ઈશારો કરતા કહ્યું બ્રેસલેટ પહેર્યું છે. ગોપાલને સારું લાગ્યું નહીં તે બારીની બહાર જોવા લાગ્યો, તો પણ સલીમે પોતાની વાત ચાલુ રાખી. તેને ખબર હતી કે ગોપાલ ભલે બહાર જોઈ રહ્યો હોય પણ તેના કાન તો અંદર છેને. સલીમે કહ્યું લગ્નમાં તારા સસરાએ આ દાગીનો આપ્યો હશે. સલીમને મસ્તી કરતો જોઈ, તેમની સાથે રહેલો પોલીસવાળો આમ તો મજા લઈ રહ્યો હતો પણ ગોપાલની સ્થિતિ જોતા તેણે કહ્યું બસ ચાલ ભાઈ મજાક કરીશ નહીં. પોલીસની બોલેરો કાર પાલનપુર કોર્ટના કેમ્પસમાં દાખલ થઈ, અચાનક ગોપાલનું ધ્યાન કોર્ટના દરવાજા પાસે ઊભી રહેલી નીશી ઉપર પડી. તે બુમ મારવા જતો હતો, પણ તેણે હાથ ઉંચો કર્યો અને તેની નજર પોતાની જ હાથ કડી ઉપર પડી, જાણે તેનો અવાજ જ રૂંધાઈ ગયો હોય તેવી સ્થિતિ થઈ. તેની આંખના ખૂણા ભીના થયા, સલીમે તે જોયું પણ તે ગોપાલને વધુ ઢીલો પાડવા માંગતો ન્હોતો, એટલે તેણે ગોપાલને કંઈ કહ્યું નહીં, પોલીસ કાર બરાબર કોર્ટમાં પ્રવેશ કરવાના દરવાજા પાસે ઊભી રહી.
આગળની સીટમાં બેઠેલા દાદા કેસ પેપર સાથે નીચે ઉતર્યા, પાછળની સીટમાં બેઠેલા પોલીસવાળા પણ નીચે ઉતર્યા, તેણે ઈશારો કરતા સલીમ અને ગોપાલ પણ હાથકડી બાંધેલી સ્થિતિમાં નીચે આવ્યા. એક એક પોલીસે સલીમ અને ગોપાલને સંભાળી લીધા, દાદા આગળ ચાલી રહ્યા હતા, ગોપાલની નજર પાછળ જઈ રહી હતી કારણ તેણે નીશીને દરવાજા ઉપર ઊભી રહેલી જોઈ હતી. ગોપાલ કોર્ટના દરવામાં દાખલ થઈ ગયો પણ નીશીએ તેને જોયો ન્હોતો આખા પાલનપુર જિલ્લામાંથી પોલીસનો જાપ્તો આરોપીઓ અને કેદીઓને લઈ કોર્ટમાં આવતો હતો. નીશીનો નીસહાય ચહેરો હતો, પાછળ જોઈ રહેલા ગોપાલને ટપારતા કોન્સટેબલે કહ્યું અરે પાછળ શું જુવે છે આગળ ચાલ. સલીમે પણ આ સંવાદ સાંભળ્યો તેણે ગોપાલ સામે જોયું ગોપાલે ઈશારાથી પાછળ જોવા કહ્યું સલીમે પાછળ જોયું તો નીશીને તેણે જોઈ, તેણે આગળ ચાલી રહેલી દાદાને બુમ પાડી કહ્યું દાદા એક મિનિટ, દાદા રોકાઈ ગયા. તેમણે સલીમ સામે જોયું સલીમે હાથકડી સાથેનો હાથ ઊંચો કરી ઈશારો કરતા કહ્યું ગોપાલની ઘરવાળી ત્યાં ઊભી છે. દાદાએ ગોપાલ સામે જોયું અને માથું હલાવ્યું ગોપાલ સમજી ગયો તેણે બુમ પાડી નીશી… નીશી.., તેણે ગોપાલનો અવાજ સાંભળ્યો તેને નજર અને ડોકી અવાજ કઈ તરફથી આવી રહ્યો હતો તેને શોધી રહી હતી, એક વખત તો તેને લાગ્યું કે તેને ગોપાલના અવાજનો ભ્રમ થઇ રહ્યો છે.
હજી નીશીએ તેમની સામે જોયું ન્હોતું, ગોપાલે જરા ઊંચા સાદે કહ્યું નીશી પાછળ જો, નીશીએ પાછળ જોયું તેણે ગોપાલને જોયો કોઈ બાળકની ખોવાઈ જાય અને બાળકની નજર માતા ઉપર પડે પછી બાળક જે ગતિએ દોડે તેવી રીતે નીશી કોર્ટમાં રીતસર દોડી, તે ગોપાલ સુધી પહોંચે તે પહેલા તેની આંખો ભરાઈ આવી. તે એકદમ નજીક આવી ગઈ, તે ગોપાલને ભેટી પડવા માગતી હતી, પણ જેવી તે નજીક આવી તેણે જોયું કે ગોપાલના હાથમાં બેડી હતી. તેના પગ ત્યાં જ થંભી ગયા, જાણે પગમાં ખીલ્લા ઠોકી દેવામાં આવ્યા હોય, ગોપાલની આ સ્થિતિ તેના માટે અનપેક્ષીત હતી. કોઈ કશું જ બોલી શક્યું નહીં. ગોપાલ અને નીશીની આંખમાં આંસુ સિવાય કોઈ સંવાદ ન્હોતો.
સલીમ જોઈ રહ્યો હતો, તેણે નીશી સામે જોયું અને કહ્યું નીશી રડીશ નહીં ગોપાલ જલ્દી ઘરે આવશે. ચાલ કોર્ટમાં મળીએ, સલીમે દાદા સામે જોયું દાદા સમજી ગયા તેમણે કહ્યું ચાલો જલદી કોર્ટ શરૂ થશે. સલીમ અને ગોપાલને લઈ પોલીસવાળા કોર્ટ તરફ ચાલવા લાગ્યા તેમની પાછળ નીશી આવી રહી હતી. કોર્ટમાં દાખલ થતાં જ ગોપાલનું ધ્યાન કોર્ટની બેંચ ઉપર બેઠેલા મમ્મી પપ્પા તરફ ગયું, પપ્પાએ તરત નજર ફેરવી લીધી. તે તો કોર્ટ પણ આવવા માગતા ન્હોતા પણ નીશી અને મમ્મીના આગ્રહને કારણ કોર્ટમાં આવ્યા હતા. તેમણે પોતાની સમજ અને પરવડે તેવો એક વકીલ પણ રોકયો હતો. પોલીસ તેમને આરોપીઓને બેસાડે તેવી છેલ્લી બેંચ ઉપર લઈ ગઈ, ત્યાં બેસાડયા અને પોલીસે તેમની હાથકડીઓ ખોલી નાખી. ગોપાલને લાગ્યું કે વર્ષથી તેના હાથમાં બેડીઓ હતી. નીશી સાથે જ ઊભી હતી, ગોપાલની મમ્મી પોતાની જગ્યાએથી ઉભી થઈ પાછળની બેંચ તરફ આવી, હજી ડાયસ ઉપર મેજીસ્ટ્રેટ આવ્યા ન્હોતા.
મમ્મી પણ રડવા લાગી, ત્યારે મમ્મીનું ધ્યાન સલીમ તરફ ગયું તેમને લાગ્યું આ ચહેરો તેમણે ક્યાંક જોયેલો છે, સલીમે કહ્યું નમસ્તે આંટી, મમ્મી કંઈ સમજયા નહીં, ગોપાલે કહ્યું મમ્મી, સલીમ છે મારો મિત્ર અમદાવાદવાળો, મમ્મીને વિચાર આવ્યો કે અમદાવાદનો મિત્ર સલીમ કેમ અહીંયા છે. મમ્મીને કંઈ જ સમજાયું નહીં, મમ્મીએ પપ્પા તરફ ઈશારો કરતા કહ્યું તે ગુસ્સામાં છે પણ તારી ખુબ ચિંતા કરે છે એકલા રડે છે અને જમતા પણ નથી. ગોપાલને પિતાના હ્રદયની વેદના સમજાતી હતી. મમ્મીએ કહ્યું તેમણે વકીલ પણ રોક્યો છે તને કંઈ થશે નહીં, ત્યારે એક વકિલ તેમની પાસે આવ્યો નીશીએ ગોપાલ તરફ ઈશારો કર્યો તેણે વકીલાત પત્ર આગળ ધર્યું ગોપાલની સહી લીધી. ગોપાલે વકીલને કહ્યું મારો મિત્ર, વકિલને આ અંગે કંઈ ખબર જ ન્હોતી. મારા જ કેસમાં છે તેના વકીલ પણ તમે થશો, તેવું ગોપાલે કહ્યું વકિલે એક કોરા વકીલપત્ર ઉપર સલીમની સહી લીધી અને તેનું નામ સરનામું પુછ્યું.
મેજીસ્ટ્રેટ ડાયસ ઉપર આવ્યા, નામનો પોકાર થયો, ગોપાલ અને સલીમ કોર્ટની સામે રહેલા કઠેડામાં આવીને ઊભા રહ્યા, આ દ્રશ્ય પોતાનીથી જોઈ શકાશે નહીં તેવું લાગતા ગોપાલના પપ્પા ઊભા થઈ કોર્ટની બહાર નીકળી ગયા. કોર્ટે ગોપાલ અને સલીમ સામે જોતા પુછ્યું તમારે કોઈ ફરિયાદ છે. ગોપાલને આખી પ્રક્રિયાની ખબર ન્હોતી, સલીમે ધીરે રહી ગોપાલનો હાથને સ્પર્શ કરતા કોર્ટને કહ્યું ના સાહેબ કોઈ ફરિયાદ નથી. સરકારી વકીલે કેસ પેપર કોર્ટના મેજ ઉપર મુકતા કેસની વધુ તપાસ માટે બે દિવસના પોલીસ રિમાન્ડની જરૂર હોવાની માગણી કરી પોતાની દલીલો કરી. ગોપાલ તરફથી રજુ થયેલા વકીલનો દાવો હતો કે સલીમ અને ગોપાલ સાવ નિદોર્ષ છે તેમને આ કેસ સાથે કોઈ સંબંધ નથી. તેમની ઉપર ખોટો કેસ કરવામાં આવ્યો છે. કોર્ટે સરકારી વકીલની દલીલ ગ્રાહ્ય રાખી બે દિવસના પોલીસ રિમાન્ડ ઉપર સોંપવાનો હુકમ કર્યો. કોર્ટમાંથી પોલીસની બોલેરો કાર સલીમ અને ગોપાલને પાછી પોલીસ સ્ટેશન લઈ જઈ રહી હતી, ત્યારે ગોપાલે જોયું તેના પપ્પા નજર ફેરવી પોતાના આંસુ લુંછી રહ્યા હતા.
(ક્રમશ:)
PART 13 : PSI ચૌધરી એકદમ ઊભા થયા અને બુમ પાડતા કહ્યું દાદા બંન્નેને એરેસ્ટ બતાડી રિમાન્ડની માગણી કરો
 |
 |
 |
સાર્થક પ્રકાશન દ્વારા પ્રકાશિત પ્રશાંત દયાળનાં ત્રણ યાદગાર પુસ્તકો
૧. લતીફઃ દારૂબંધીનું અર્થકારણ, કોમવાદનું રાજકારણ (કિંમતઃ રૂ.૧૧૦)
૨. જીવતી વારતા (કિંમત રૂ.૧૫૦)
૩. ૨૦૦૨ : રમખાણોનું અધૂરું સત્ય (કિંમત રૂ. ૧૫૦)
પુસ્તકો મેળવવાનું સ્થળઃ બુકશૅલ્ફ, સ્વસ્તિક ચાર રસ્તા, અમદાવાદ
98252 90796 પર ફોન કે વૉટ્સએપ મેસેજ કરીને પણ પુસ્તકો ઘરેબેઠાં મેળવી શકાય છે.
 |  |  |  |
