આપણી આસપાસ સુખની જીંદગી જીવતા લોકો તરફ આપણી નજર ભાગ્યે જ જાય છે, કારણ આપણે સુખની ખોટી વ્યાખ્યા કરીએ છીએ અને આપણી સુખની વ્યાખ્યા પ્રમાણે સુખની શોધ કરીએ છીએ, એટલે મોટી કારમાં ફરતા લોકો અને વિશાળ બંગલામાંઓમાં રહેતા લોકો આપણને સુખી લાગે છે, મારા અને તમારા સહિત લગભગ બધા જ એવી અપેક્ષા રાખીએ છીએ કે આ પ્રકારનું સુખ આપણા નસીબમાં કયારે આવશે અને તેના માટે આપણે જીંદગીભર મહેનત કરીએ છીએ, ઘણા બધાના નસીબમાં કાર અને બંગલો આવી પણ જાય છે પણ પછી ખબર પડે છે કે આપણે ખોટા સરનામે સુખ શોધી રહ્યા હતા આપણને જે સુખનું જે સરનામુ મળ્યુ તે સાચુ નથી, હું પૈસો શુ કરવો છે અને પૈસો હાથનો મેલ છે તેવુ પણ કહેતો નથી અને માનતો પણ નથી, પરંતુ જેમ લક્ષ્મી અને સંપત્તીમાં અંતર છે તેમ સમૃધ્ધી અને સુખમાં પણ ખાસ્સુ અંતર છે આપણે સમૃધ્ધીને સુખ માની લઈએ છી, જયારે સમૃધ્ધી આવી જાય છે ત્યારે સુખની શોધમાં આપણે મોટીવેશનલ સ્પીકર પાસે જઈએ છીએ,. ઘણા મારા મિત્રો પણ સારા મોટીવેશનલ સ્પીકરો છે,.પરંતુ મને ખબર છે કે બહુ ઓછા સ્પીકરો બોલે છે તેવુ જીવવાની પોતે પણ મઝા લે છે ઘણા બધા મોટીવેશનલ સ્પીકરો બીજા કારણથી દુખી છે.
Advertisement
પણ બહુ વર્ષો પછી મારા એક અંગત મિત્રના જીવનમાં કેટલુ સુખ તેનો અનુભવ કર્યો, તેનું નામ દિપક છે, હું તેને અને તેના પરિવારને વર્ષોથી ઓળખુ છુ, એકબીજાના સારા માઠા પ્રસંગે અમે સાથે રહ્યા છીએ, પણ સુખ કોને કહેવાય તેનો અહેસાસ મને હમણાં જ દિપક અને દિપકના પરિવારને મળીને થયો, દિપક એક સામાન્ય માણસ છે, તમારા અને મારા જેવો, જો કે તે લગભગ એકાદ વર્ષનો હશે ત્યારે તેના પિતાનું અવસાન થયુ, પિતાના અવસાનની માઠી અસર દિપકની મમ્મીના મન ઉપર થઈ, છતાં તેની મમ્મીએ તેને એકલા હાથે મોટો કર્યો અને ગ્રેજયુએશન સુધી ભણાવ્યો આ દરમિયાન અને મુશ્કેલીઓ અને વેદનાનો દિપક અને દિપકની મમ્મીએ સામનો કર્યો, પણ જીંદગીમાં કેટલી તકલીફો આવે છે તેવી ફરિયાદ કરવાને બદલે જીંદગીના તમામ પડકારો સાથે જીવતા દિપકે શીખી લીધી પિતાની છાયા નહીં હોવાને કારણે અસુરક્ષીતાનો ભાવ પણ હોય છતાં તેમાં તે વધારે બહાદુર બની બહાર આવ્યો , થોડા વર્ષ પહેલા દિપકની મમ્મી પણ ગુજરી ગયા.
દિપકના જીવનમાં જાનકી પત્ની બની આવી, અને લગ્ન સ્વરૂપે પહેલા શૌર્ય અને પછી જીયા આવ્યા, શૌર્ય 13 વર્ષનો છે અને જીયા આઠ વર્ષની છે. જાનકી પણ સામાન્ય પરિવારમાંથી આવે છે, આમ ચાર માણસનો પરિવાર છે, માતા દ્વારા મળેલુ એક નાનુ પણ સરસ ઘર છે, વાહનમાં એક મોટર સાયકલ છે, દિપક એક સામાન્ય નોકરી કરે છે, દિપકના પગારમાં ચાર માણસોની જીંદગી આરામથી પસાર થાય છે. અહિયા સુધીની કથાનો તો લગભગ બધાની સરખી હોય છે.પરંતુ કોરોના પછી માણસોની જીંદગી બદલાઈ છે, લાખોને આર્થિક સંકડામણ છે, અને જેમની પાસે લાખો છે તેમને ઘરની બહાર જવા મળતુ નથી તેનો કંટાળો છે, આમ પૈસા નથી તેમને જીવવાની જદ્દોજહદ કરવી પડે છે, અને જેમની પાસે પુષ્કળ છે તેમને માનસીક સમસ્યા છે. હમણા જ મારી પત્ની શીવાનીએ કહ્યુ ચાલોને દિપકના ઘરે જઈએ, ઘણા દિવસથી જાનકીને મળ્યા નથી, આમ તો કોરોનાને કારણે દિપકના ઘરે વર્ષ દોઢ વર્ષથી ગયા જ ન્હોતા, એટલે અમે તેના ઘરે પહોંચ્યા.
Advertisement
આમ તો કાયમ મુજબની ઠઠ્ઠા-મશ્કરી અને ગમ્મતની વાતો થઈ રહી હતી, અમારી વાતોમાં નાનકડો શૌર્ય અને જીયા પણ જોડાઈ મઝા લઈ રહ્યા હતા. પરંતુ ઘણી બધી વાતો મને બીટવીન્ધી લાઈન્સ સમજાઈ રહી હતી, છેલ્લાં સવા વર્ષથી શૌય અને જીયા ઘરની બહાર રમવા ગયા નથી, કારણ જાનકી અને દિપકને સંતાનોને કોરાના થઈ જશે તેનો ડર લાગે છે, પણ શૌય અને જીયાને તેની કોઈ ફરિયાદ નથી, 13 વર્ષનો શૌર્ય બપોરે મમ્મીને કચરા-પોતુ કરી આપે છે અને નાનકડી જીયા રસોડાની સફાઈમાં મદદ કરે છે. આ કામ પેટે જાનકી પોતાના દિકરા શૌર્યને એક કલાક વિડીયો ગેઈમ રમવાની રજા આપે છે. દિપક તો નોકરીના કામે બહાર જાય છે પણ જાનકી, શૌર્ય અને જીયાના મોંઢામાં અને ચહેરા ઉપર કંટાળો નામનો શબ્દ નથી, ઘરમાં કાર નથી અને એસી પણ નથી છતાં તેનો રંજ નથી અથવા ફલાણા મિત્રના જીવનમાં કેટલુ બધુ છે તેવી ફરિયાદ દિપકને પરિવારનો કોઈ સભ્ય કરતો નથી, કયારેક ઈચ્છા થાય તો એક મોટર સાયકલ ઉપર પરિવારના ચારે સભ્યોની દિપકની શાહી સવારી ચક્કર મારવા નિકળે છે, એક મોટર સાયકલ ઉપર ચાર વ્યકિત બેસે તો અગવડ તો પડતી હશે પણ આ અગવડ છે તેવી હજી દિપક અને તેના પરિવારને ખબર પડી નથી, કારણ ઘણી બધી અગવડ તો માનસીક હોય છે.
દિપકની નોકરીના કલાકો અસામાન્ય છે, દિપકને નોકરી ઉપર સવાર-સાંજ જવુ પડે છે,. રાત્રે ઘરે આવતા લગભગ 11-12 થઈ જાય છે, ઘણી વખત શૌય અને જીયા પપ્પાના આવવાની રાહ જોઈ બેસે છે પછી રાત્રે બધા સાથે જમે છે, દિપકનું જમવાનું પુરૂ થાય પછી દિપક, જાનકી શૌય અને જીયા પત્તા રમવા બેસે છે, તેમની રમત લગભગ સવારના ચાર-પાંચ વાગ્યા સુધી ચાલે છે, હમણાં શૌય અને જીયાની સ્કુલ બંધ છે એટલે વહેલા ઉઠવાની ચીંતા નથી, પાંચ વાગે સુઈ જાય છે, અને બીજા દિવસે સવારે જીંદગી સામે કોઈ ફરિયાદ વગર આનંદથી નવા જીવનની શરૂઆત કરે છે, દિપકના પરિવારને સુખને શોધવા કોઈ હિલ સ્ટેશન ઉપર,જવાની ઈચ્છા નથી, મોટી રેસ્ટોરન્ટમાં અને કાર અને એસીની જરૂર પડી નથી તેમને કંટાળો આવતો નથી કારણ મનથી બધા એકબીજાની સાથે છે, જાનકી હાઉસ વાઈફ છે અને શૌર્ય હવે જીંદગીને સમજી શકે એટલો સમજદાર થયો છે સંભવ છે કે તેમની પણ અપેક્ષા હશે, પરંતુ તેમને પોતાની અપેક્ષાઓ ખ્યાલ આવે છે ત્યારે દિપકની મર્યાદાઓ સમજાય છે, તેઓ પોતાની અપેક્ષાનો પોતાના મન ઉપર હાવી થવા દેતા નથી, જે નથી તેના રંજ કરતા , જે છે તેનો આનંદ લેતા તેમને આવડે છે, દિપકના ઘરેથી નિકળતી વખતે શીવાનીએ મને કહ્યુ ખરેખર કેટલો સુખી પરિવાર છે, હું મનોમન બબડો તેમના સુખને કોઈની નજર લાગે નહીં.
Advertisement
 |  |  |  |
